Wartość rezystywności gruntu to podstawowy parametr mający wpływ na projekt instalacji uziemiającej. Często jest on pomijany w obliczeniach i przyjmuje się jego stałą wartość korzystając z dostępnych gotowych tabel. Jest to poważny błąd mogący prowadzić do wadliwych projektów instalacji uziemiającej. Wartości rezystywności gruntu podawane np. w normie PN-HD 60364-5-54 dla piasku krzemionkowego zawierają się w przedziale 200 do 3000 Ωm. Taka rozbieżność prowadzi do tego, że obliczona rezystancja uziemienia może różnić się od siebie kilkunastokrotnie. Rezystywność oznacza się grecką literą ρ z dolnym indeksem „E”. Jednostką rezystywności jest Ωm – omometr.
Najczęściej pomiary wykonuje się za pomocą metody Wenera zwanej też czteroelektrodową. Rozstaw sond pomiarowych powinien w przybliżeniu odpowiadać głębokości pogrążania projektowanych uziomów. Wraz z głębokością zainstalowania uziomu wartość rezystywności maleje, dlatego zaleca się budować uziomy pionowe o długości większej niż 3 m.
Wykonujemy profesjonalne badania rezystywności gruntu na terenie Opola, Wrocławia i Katowic.